By -
|नमिठा कुरुप पेन्टिङहरु|
धेरै चोटि फाट्दै सिलाउदै गर्दा
असमथर एक ढुङ्गा जस्तै बनेको
उस्को मनको क्यान्भासमा
बाक्लो सिसावाला चश्माबाट छिरेको
मधुरो प्रकाशको सहाराले
बचेखुचेको आशा र सम्भावनाहरुसित
फेरि एकपटक निखारेको ब्रसले
तम्सिएको छ उ पेन्टिङ उ पोत्न
सात रंग इन्द्रेनीलाई नै सही
उ त कालो र सेतो संगै खुशी छ
धेरै थरी बाट धेरै रंग जम्मा गरी
रङ्गीन पेन्टिङ बनाउने सपना उस्ले
रङ्गसंयोजन नमिली बनेको कुरुप पेन्टिङको
तितो अनुभवलाई साक्षी राखी
किशोरकालको सन्ध्या संगै हापिसक्यो
दुईटा रङ्गका बट्टा उस्का
एक कालो जो उस्ले,
नमिठा रातजस्तै अध्यारा अनुभवहरु र आफुले आफै संग पूरा गर्न नसकेका वाचाहरुलाई पश्च्तापको झोलमा घोली तयार पारेको छ
अनि सेतो,
अर्धमृत सपनामा नयाँ आशाहरुको रक्तसञ्चार भरी
मीठो कल्पनाको नैनी मिसाइ घोल तयार पारेको छ
अल्मलिदै केही निमेष
कहाँ बाट सुरु गर्ने
तर सोची नभ्याउँदै
ब्रस कालो रङ्गवाला डिब्बामा आफ्ना मसिना प्वाँखहरु फिजाइरहेको देख्छ
सेतोबाट सुरु गर्दा पछी केही परे सेतोलाई कालो बनाउन त सकिहाल्छु नि
तर उ हच्किन्छ,
उसलाई थाहा छ,यो पेन्टिङ
उस्ले पैले जस्तो सजिलै मेट्न सक्ने छैन
उम्किन सजिलो हुनेछैन उस्लाइ अब
आफै संग गर्नुपर्ने बाचाहरुबाट
दोष अब थुपार्न सक्नेछैन फेरी उस्ले
परिस्थिति र अस्थिर समयलाई
न त थेग्न सक्नेछ उस्को मनले
अरु थप नमिठा कुरुप पेन्टिङहरु।
#kolkataDiaries

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

यात्रा पछि फर्केर हेर्दा

By -
Image
  यात्रा पछि फर्केर हेर्दा म स्कूलमा औसत भन्दा अल्लि माथिको विद्यार्थी थिएँ।  भयंकर पढेर पुरस्कार थाप्दा थाप्दा विद्यालयमा सबैले चिन्ने पनि होइन, र नपढ्ने, होमवर्क नगरी सजाय भुक्तान गर्नाकालागि कक्षा बाहिर उभिँदा फलानो भनेर सारा स्कूलले चिन्ने पनि होइन। म चुपचाप बस्ने, उस्तै परे आफ्नै व्याचका अर्को सेक्सनका साथिहरुले पनि नचिन्ने मार्काको विद्यार्थी थिएँ।  मेरो भोगाइमा स्कूलमा एकथरी विद्यार्थी हुन्छन्, केही अपवादबाहेक  उनीहरू लामो समय देखि सोही विद्यालयमा पढिरहेका हुन्छन्, कारण किन हो खै ठ्याक्कै थाहा छैन तर हाजिरी जवाफ देखि, हाइजम्प सम्म, स्कूलको र्यालिदेखी कवि गोष्ठी हुँदै विद्यालयको नयाँ भर्नाको ब्रोसर सम्म उनीहरू कै हालीमुहाली हुन्छ,र अर्को केही थरी कुख्यात भएर अफिस कोठा हाजिर हुँदा हुँदा पूरा स्कूलले चिनेको, म दुवै थरीको थिइनँ। परीक्षामा ठिकै, राम्रै नम्बरले पास हुने, कसैको तथास्तु नचाहिने, सजाय बाट बच्न गृहकार्यहरु गर्ने, बाँकी समयमा आफ्नै संसारमा रमाउने खालको। तपाईँहरुलाई लाग्ला म जस्तो औसत विधार्थीको आफ्नै संसार भन्नाले कस्तो होला? पख्नुस् है यसको लागि म थोरै ...
Read more

||आत्मलाप||

By -
Image
||आत्मलाप|| काट्दैछु समय यो , या काट्दैछ समय मलाई फुस्किदैछन दिन,हप्ता महिना अनि सालहरु जसरी फुस्किन्छ मुठ्ठीमा दर्‍हो गरी समाएको बालुवा लाग्दछ, म त एक नदीमाथी पुलमा उभिएको मनुवा, बगेको पानी हेर्दै सोच्छु, यो पानी त अब कहिल्यै फर्की आउनेछैन जसरी मेरा बितेका दिनहरु कहिल्यै मलाई सम्झी भेट्न आउने छैनन जीन्दगीको यात्रा, हेर्दा सबैको उस्तै लागेपनी उहीँ छैन कथाहरु उस्तै सुनिएपनि,बेथाहरु उहीँ छैनन सबैको जीवनमा आआफ्नै सगरमाथा, सबैभित्र आआफ्नै एक एक थान बुद्ध अनि एक एक थान हिटलरहरु धेरैको झै, मेरो अन्तरात्मामा हरेक दिन विश्वयुद्ध हुन्छ, कहिले भावना र तर्कहरु बिच त कहिले मस्तिष्कका दायाँ र बायाँ अर्धगोलार्ध बिच सुन्छु मान्छेहरु नयाँ ठाउँमा बाटो था नपाएर हराएको, तर म त धेरै समय र धेरै चोटि आफुभित्र हराउँछु! अनि टुपुल्किन्छ एउटा साथी, भन्छ, ओए क्या कर रहा हे साले अकेले अकेले बेठकर? म भन्छु-ऐसा ही कुछ नही..सिर्फ टाइम पास कर रहा हुँ! मेरो अन्तरआत्मा असंख्य प्रश्नहरु बिच एउटा प्रश्न उफ्रिन्छ, ए, मनुवा त टाइम पास गर्दै छ या टाइम तँ लाइ पास गर्दैछ? अनी म भित्रै कतै नेपथ्यमा सुनिन्छ, त पो यहाँ छस आज,ह...
Read more

||शब्दचित्र||

By -
Image
||शब्दचित्र|| देउरालीमा, दुई थुङगा वनफुल चढाई लेखेथेँ सेतो हिउँलाई कागज बनाइ लठ्ठीको टुप्पाको कलम समाई पत्र तिमीलाई, थाहा थियो, तिमिले कहिल्यै पढ्न पाउनेछैनौ बिलाइजानेछन क्षणभरमै अक्षर मेरा तर हिउँको अर्को तहले, बचाइ पो राख्ला कि अस्तित्व मेरा अक्षरका जसै मेरो डायरीका पानाहरुमा मैले थुप्राएका अक्षरहरु, अर्को पानाले सुरक्षित छोपेको छ जस्लाइ, तिम्रो नाममा सम्बोधीत भएपनि म आफै पनि सायद कहिल्यै पल्टाउने छैन तैपनि लेखिरहे,मेटिदै गयो,पोखिदै गयो म रित्तिदै गएँ तेतिन्जेलसम्म मैले बुझिसकेको थिए, म सबैभन्दा इमानदार भएर तब लेख्न सक्छु जब मलाई था हुन्छ त्यो कसैले पढ्ने छैन तेतिबेला जरुरी पर्दैन मलाइ कुनै पर्दाको न त लोभ हुन्छ तिम्रो प्रशंशा वा अरुको तालीको ओइ, कैले तिमी ऐनामा आफुलाइ हेर्दै केही कुरा सम्झिदै आफै माथी खित्खिताएको छौ अह म मान्दिन त्यो अरुलाइ देखाउन सेल्फी क्यामेरा अघिको मुस्कान साँचो खुशीको हो भनी तिम्लाइ थाहा छ? म हिउँको ऐनामा आफैलाई हेर्दै शव्दचित्र कोर्दै निकै बेर मुस्काएको थिए र सम्झेको थिए तिम्रो सुदुर सम्झनामा ताजा रहेका वाक्यहरु जीवन नाटक हो र हामी अभिनयकर्मी विभिन्न भुमिका ...
Read more